Als je in een niet-gelovige omgeving bent opgegroeid, is het een grote stap om te kiezen voor het geloof. Het is altijd moeilijk om te kiezen voor iets waar de rest van je omgeving tegen is of niet in gelooft. Je kunt het vergelijken met het kiezen voor een partner waar je familie en vrienden het niet mee eens zijn. Wat doe je dan?
Een jaar geleden stond ik voor deze keuze toen ik wilde kiezen voor God. Harde uitspraken werden toen gedaan door de mensen die ik lief had. "Als je je laat bekeren, kunnen wij geen vrienden meer zijn." Durfde ik echt alle familie en vrienden, die mij altijd door dik en dun hebben gesteund, te verruilen voor God? Uiteindelijk heb ik toch voor God gekozen en me laten dopen, in geloof dat met de Heer in mijn leven alles wel goed komt.
Een jaar later, nu, zijn mijn vriendinnen nog steeds mijn vriendinnen. Vrienden verlaten je niet met als reden dat je steeds meer op Jezus gaat lijken en steeds meer leert liefhebben. Als geloof jou op een goede manier verandert als persoon, waarom zouden ze je dan opgeven? En als dat wel gebeurt, wat had je dan nog meer kunnen doen als je al je best deed om hen lief te hebben als Jezus?
Na de pijnlijke uitspraken van vorig jaar, volgt gelukkig: "Ik ben trots op wie je was, wie je bent geworden en wie je zult zijn." Ik hoop dat de persoon die ik zal worden veel overeenkomsten heeft met Jezus. Maar wie ik ook worden zal, zolang ik leef met de Heer, weet ik dat alles goed komt.