De eerste paar weken van de ‘intelligente’ lockdown was ik elke zondag nog aan het tellen hoeveel zondagen er zijn verstreken zonder de samenkomsten in de kerk. Maar inmiddels ben ik de tel al kwijt en lijkt dit al een eeuwigheid te duren. Sommigen genieten van dit moment omdat ze meer tijd thuis kunnen doorbrengen met hun familie en anderen kunnen niet wachten totdat ze weer op kantoor kunnen werken. Sommigen vinden het wel prima om gewoon rustig thuis te zitten zonder de sociale verplichtingen en anderen missen het om met vrienden af te spreken. Sommigen vinden dat ze nu wel lang genoeg met zijn vijven in een huis hebben gezeten en anderen verlangen er naar om het huis met iemand te kunnen delen. Sommigen kunnen wel wennen aan deze nieuwe manier van leven en anderen hebben het er heel moeilijk mee. Maar weet jij van jouw broeders en zusters hoe het nu thuis gaat en hoe ze het in deze bizarre tijd doen?
Juist in deze moeilijke tijd, waarin mensen hun baan, gezondheid, geliefden of leven verliezen, sta ik weer stil bij de vragen: Wat is het meest belangrijk in het leven? Wat neem je uiteindelijk mee naar Gods Koninkrijk? Als ik mezelf deze vraag stel, moet ik denken aan Marcus 12 vers 30 en 31. “Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. Het op een na belangrijkste is dit: Heb uw naaste lief als uzelf. Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.” (NBV) Hoe chaotisch de samenleving momenteel ook is. Hoeveel zorgen je je ook maakt over de coronacrisis. Als je niet weet wat je in deze tijd moet doen of kan doen, zijn deze twee geboden waar je weer op terug kan vallen.
Dan sluit ik af, om dit bericht niet al te lang te maken, met de vragen: Wie is onze naaste? Wat kunnen wij voor God betekenen? En daaraan gekoppeld, wat kunnen wij voor onze naaste betekenen in deze tijd?
